‘Ik dacht dat ik mijn portie wel gehad had, dat ik niet meer ziek zou worden. Nu bleek dat ik misschien niet meer lang te leven had.’
Maud van Loo voelde tien jaar geleden een knobbeltje in haar borst. Ze was 21. ‘Vast een opgezet kliertje’, dacht ze. En dat dacht de huisarts ook.
Voor de zekerheid stuurde hij haar tóch even door voor een foto. Het was geen opgezet kliertje, maar borstkanker. Maud: “Alles om me heen werd zwart.”
In de actiemodus
De oncoloog zei: ‘Het is een agressieve tumor, maar we kunnen dit goed behandelen’. “Ik schoot in de actiemodus”, vertelt Maud, “samen met mijn familie. We gaan dit fiksen!” Mauds rechterborst werd geamputeerd en ze ging aan de chemo. Maar het werkte! Twee jaar later was alles achter de rug.
‘Ik ben er weer’
“Op een dag stond ik voor de spiegel. Ik voelde me geweldig. ‘Ik ben er weer’, dacht ik. Ik kon verder.” Dat deed ze, samen met haar familie, vrienden en een prille liefde, Kevin. De jaarlijkse controles voelden als routine. Totdat er in 2017 een telefoontje van de oncoloog kwam: er was wat te zien op de scan. “Ik was onderweg naar mijn werk, maakte rechtsomkeert en belde mijn familie. Vol vragen ging ik met mijn ouders en zusje naar het ziekenhuis.”
Uitgezaaid
De oncoloog wond er geen doekjes om. “Ze zei: ‘Ik heb heel, heel slecht nieuws. De borstkanker is uitgezaaid.’ Mijn moeder schreeuwde het uit, mijn vader kon geen woord uitbrengen. Ik wilde alleen maar weten: ‘wat nu?’, maar meteen kwam de tweede klap. ‘Ik kan je niet beter maken, je bent ongeneeslijk ziek. Maar we gaan proberen je zo lang mogelijk hier te houden met een goede kwaliteit van leven’, zei ze.”
Ervoor gaan
Ze gingen verslagen naar huis. “Ik dacht dat ik mijn portie wel gehad had, dat ik niet meer ziek zou worden. Nu bleek dat ik misschien niet meer lang te leven had.” Bij Maud thuis hadden haar vriendinnen zich verzameld. Ook Kevin kwam. “Dat was wel een vuurdoop voor hem, want hij had tot die tijd nog niemand ontmoet.” Wat betekende dit voor hun relatie? “Het bijzondere is dat Kevin als kind leukemie heeft gehad. We besloten er, ondanks alles, voor te gaan.”
Feest van je leven
Nog geen jaar na dat verschrikkelijke nieuws was Maud het middelpunt van een geweldig zomerfeest. Het was een grote wens om samen met al haar dierbaren te vieren dat ze er nog was, al wist niemand hoe lang nog. “Ik ben zo dankbaar dat ik die avond kon beleven in relatief goede gezondheid, dat ik nog energie had. Ik heb gedanst alsof mijn leven ervan afhing! En ik genoot van het eten.”
Een dingetje
Genieten van eten is door de chemokuren niet vanzelfsprekend, aldus Maud. “Ik ben dol op lekker eten, maar mijn smaak verandert soms ieder uur. De eerste paar dagen na een kuur smaakt helemaal niks.” Maar ze móét eten. “Als ik niet iedere 2 à 3 uur iets binnenkrijg, word ik misselijk. Dus zoek ik naar waar ik – al is het maar een beetje – trek in heb. Of het gezond is, is minder belangrijk.” Omdat eten ‘een dingetje’ is voor veel mensen die chemo krijgen, schreef Maud een (kook)boek, ‘Haar verhaal’. Met een stuk of 20 recepten en tips over eten. ‘Haar verhaal’ is méér dan een boek over eten. “Er staan bijvoorbeeld ook gesprekken in met Kevin en mijn zusje, over hoe zij mijn ziekte beleven. En tips om toch leuke dingen te ondernemen als je weinig energie hebt.”
Met haar boek wil ze mensen met kanker inspireren om goed voor zichzelf te zorgen. “Of nog mooier, mensen bereiken die iemand met kanker kennen en dan denken: o, laat ik eens een keer voor hem of haar koken. Want als dat voor mij gedaan wordt, en het blijkt ook nog lekker te zijn… dan is dat écht een cadeautje.”
Haar Verhaal – over leven en eten met borstkanker is te bestellen op www.haarverhaal.nl
Het hele interview met Maud van Loo verscheen op 4 december 2022 op rtlnieuws.nl en kun je hier lezen.
